Een stukje uit het Algemeen Dagblad
Kunstenaars openen atelier voor inwoners Nissewaard
‘Kwetsbaar om mensen bij je binnen te laten’
Door Lucette Mascini (15 april 2024)
Op het schilderij van Wilma Hage staat de teddybeer van haar zoon, de pijp van haar vader en de oude dekenkist van haar schoonvader. Zo precies als op een foto heeft ze deze voorwerpen die als het ware het dna van haar kind samenvatten met een fijn penseel op doek aangebracht. Komend weekend kunnen bezoekers van de Kunstroute in Nissewaard het pronkstukje in levende lijve aanschouwen, bij haar thuis in haar atelier.
De vacht van de beer oogt donzig en zacht. De stijl van haar werk definieert ze als fine art, een stijl van schilderen die ze zich de afgelopen jaren via een professionele opleiding heeft eigen gemaakt en waarin ze pas enkele maanden afstudeerde. ,,Want toen ik jong was zei mijn vader: hoe ga je daar geld mee verdienen? Er moet wel brood op de plank.”
Maar na een loopbaan als kapster, medewerker en manager in de kinderopvang na ook daar een opleiding tot op hbo-niveau te hebben gevolgd, is het eindelijk zover: ze gaat de wijde wereld in als kunstenaar. De vuurdoop vindt komend weekend plaats tijdens de
Kunstroute in de gemeente Nissewaard, die elk jaar enkele duizenden belangstellenden trekt.
,,Ik ben er best wel zenuwachtig over”, zegt Hage (64). ,,Het is de eerste keer dat ik mijn werk in het openbaar laat zien.” Ter introductie voor mensen die er nu alvast aan willen ruiken, hangen enkele werken van de 45 deelnemende kunstenaars alvast in de galerie van Bram van Baalen aan de Voorstraat in hartje Spijkenisse.
Van Baalen (70) is zelf ook kunstenaar, hij schildert vooral taferelen in de natuur. ,,Meestal na een vakantie”, zegt hij. ,,Ik ben een luie schilder, ik doe veel lagen over elkaar heen.”
De indruk die daardoor ontstaat is dat er gefilterd licht valt over bijvoorbeeld een zwanenbloem die hij schilderde. ,,Die zag ik bij jou om de hoek, Wilma”, lacht hij. Hij maakte een foto en schilderde de paraplu van roze kelkjes na.
Van Baalen zit in de organisatie van de Kunstroute. Zoveel gebeurt er niet op gebied van kunst, want het meeste op dat vlak speelt zich af in Rotterdam, zegt hij. ,,Daar heb je de musea, de meeste mensen gaan daarnaar toe.” Maar juist daarom is het extra leuk dat Nissewaarders nu bij de kunstenaars thuis of in hun atelier kunnen komen.
Vorig jaar ontving schilder Jan van Os (69) zo’n honderd mensen, minder dan het jaar daarvoor toen er honderdvijftig bezoekers bij hem langskwamen. ,,Dat kwam door het slechte weer en omdat de marathon van de Rotterdam tegelijkertijd georganiseerd was”, weet Hage. ,,Toen ben ikzelf ook niet gegaan, ik stond te juichen voor mijn man, hij doet elk jaar mee.”
Maar dit jaar valt de Kunstroute een week na de marathon, dus wie weet wordt het druk. ,,Het is echt heel leuk om mensen in je atelier toe te laten”, zegt Van Os, die ooit begon op de Kunstacademie maar uiteindelijk werkte als leraar Nederlands omdat hij daar makkelijk geld mee kon verdienen.
Van Os maakt collages van afbeeldingen die hij uit glossy’s knipt, daarna laat hij het werk reproduceren op fotopapier dat niet kan verkleuren. ,,Je zit normaal gesproken toch in je eentje te werken. Maar het is ook kwetsbaar, je laat toch iets van je zelf zien. Mensen komen toch bij je binnen. Meestal heb je leuke gesprekken over je werk. Maar als ze het niet mooi vinden, zeggen ze dat je een mooie stoel hebt, bijvoorbeeld.”
De beste manier om een keuze te maken uit de tientallen ateliers die je zou willen bezoeken is te kijken naar de afbeeldingen van de verschillende kunstenaars in de folder en op basis daarvan een keuze te maken, zegt Van Baalen.
De hele dag volproppen en proberen alle ateliers een bezoekje brengen, gaat niet werken denkt hij. ,,In elk atelier ben je aan het kijken en praten. Voor mij is zo’n drie ateliers op een dag het maximum. Volgend jaar kun je dan weer andere bezoeken.”
De foto bij dit blog is van Frank de Roo